Το Χωριό μας



Στο ΒΔ τμήμα του νησιού 7 χιλιόμετρα από την πόλη της Νάξου βρίσκεται μέσα σε πλούσιο καταπράσινο κάμπο και στους πρόποδες του βουνού Κορακιά το χωριό Εγκαρές (παλιά ονομασία Μητριά από τις πολλές Μυρτιές που φύονται στην περιοχή).

Εκεί ο Ν. Καζαντζάκης, που περνούσε τις καλοκαιρινές του διακοπές έγραψε το «Αναφορά στον Γκρέκο» και το αναφέρει σαν επίγειο Παράδεισο.

Μικρό χωριό που συνδυάζει κάμπο, βουνό και θάλασσα. Έχει έκταση 4500 στρ. και πληθυσμό το χειμώνα 200 άτομα, που το καλοκαίρι πενταπλασιάζεται.

Οι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργοκτηνοτροφία. Προϊόντα: λάδι, πατάτες, εσπεριδοειδή, τυροκομικά.

Στη μέση του χωριού δεσπόζει μεγαλοπρεπής η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου και δίπλα η μεγάλη πέτρινη πλατεία.

Το χωριό διασχίζουν δύο ποτάμια κατάφυτα. Κατά μήκος του ενός συναντάμε τους εγκαταλελειμμένους σήμερα Οικισμούς *Μέσα Γειτονιά* με τον πύργο του Φουφόπουλου και *Λαγκάδα*, καθώς και επτά (7) νερόμυλους διατηρητέους.

΄Έχει τεχνική Λιμνοδεξαμενή, κύριο τροφοδότη νερού του μεγαλύτερου μέρους του νησιού.

Μπροστά στο κάμπο η παραλία του Αμμίτη, υπέροχη ήσυχη παραλία, παρθένα χωρίς παρεμβάσεις. Δίπλα στη θάλασσα φυσική λίμνη Αμμίτης όπου ενδημεί ο «καλαμοκανάς».

Άλλα διατηρητέα μνημεία είναι και το παλαιό μαρμάρινο γεφύρι, που χρειάζεται επισκευή, στη κορυφή του βουνού Γέννησης απομεινάρια μοναστηριού μέσα σε σπήλαιο είναι το εκκλησάκι της « Αγίας Γέννησης».

Αξιοθέατα επίσης του χωριού είναι τα δυο αναπαλαιωμένα ελαιοτριβεία- ΄Ένα απ’ αυτά φιλοξενεί  το Τοπικό Γραφείο Εγκαρών -.

Υπέροχο φαγητό θα βρείτε στις ταβέρνες του χωριού.

Έθιμα πατροπαράδοτα:
Τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς με τις τσαμπούνες και τα ντουμπάκια αργά το βράδυ της παραμονής και ανήμερα όλοι μαζί οι χωριανοί απ’ την εκκλησία στα μαγαζιά απολαμβάνουν τα κεράσματα τους. 
              
Τις αποκριές οι κορδελάτοι γυρνάνε με βιολιά στα γειτονικά χωριά και διασκεδάζουν τις γυναίκες ενώ αντίστοιχα έρχονται στο δικό μας οι κορδελάτοι από γειτονικά χωριά και αφού τους φιλέψουμε με τα καλούδια μας, μας διασκεδάζουν με τα δικά τους βιολιά.

Οι *περιφάνες*, (δεμάτια από καλάμια που τους βάζουν φωτιά στημένα στους δρόμους και στα σοκάκια του χωριού) τη Μ.Παρασκευή και το  Δεκαπενταύγουστο στη λιτανεία του επιταφίου του Χριστού και της Παναγίας αντίστοιχα.

Η Ανάσταση με τα μάσκουλα (κροτίδες).

Τον Αύγουστο ο μεγάλος χορός του χωριού στο σχολείο..

Δεν υπάρχουν σχόλια: